Birbirimize verecek ellerimiz var
Uzaklara götüreyim sizi tutun elimden
Bunca yaşadım yüzüm değişti durdu
Aştığım her eşikte tuttuğum her elde
Baktım kardeş bahar daha canlı daha taze
Kendine ayırdı o iğreti bozgunu ölümü
Yumulup açılan beş parmaktaki geleceği bana
Yaşadım gördüm anladım her şeyi
Başkalarıydı beni yaşatan insanlardı
Aktı yüreğimde bir başka yüreğin kanı
Azalmadı çocukluğum şu kadarcık
Aklığı önünde kör enez kızların
İncecik sarı aydan güzeldi o kızlar
Yaşamanın yollarına vuran aydan
Yollar köpüktendi ağaçtandı çiğden sisten
Tek başına çıkmaz ki ortaya körpe beden
Çıkmaz tek başına yeryüzüne toprağa
İlk peşin yel yağmur soğuk beşikte sallar
Sonra yaz gelir tam bir erkek yapar onu
Uzanan her elde iyiliğim var
Yalnızlık ölümdür ölüm
Sevinçten öfkeye değin öfkeden ışığa
Her gün her saat her yerde gökte
Canlıda cansızda yonttum kendimi
Yazlar kışlar geçti ben dinç kaldım
Yaşadım yaşadıkça güç geldi bana
İşte şimdi tam bir delikanlıyım
Yıkıntım üstünde kanım dimdik ayakta
Birbirimize verecek ellerimiz var
Daha güzel değil hiçbir şey
Birbirimize bir orman gibi bağlanmaktan
Yerleri göklere kavuşturmaktan gökleri geceye
o bitmez tükenmez günü doğuracak geceye
Paul Eluard
Hiç yorum yok